یک نبی - ژاک اودیار- امتیاز 8.5 از 10

ابتدا قرار بود این پست به شکل تجمیعی با فیلم دیگری از همین کارگردان (زنگار و استخوان) را یک جا معرفی کنم. یعنی در باره ی آن کارگردان بیشتر بنویسم. بعد که فیلم دوم را دیدم به صرافت افتادم که یک پست برای دو فیلم کم است. حق این کارگردان این نیست  و این اندیشه و این نظرگاه به زندگی واقعی نزدیک تر است به همین خاطر در دو پست  مجزا از دو فیلم اودیارد نوشتم.

  

یک پیامبر (فرستاده) به شکل غریبی طنز داشت. یک طنز باحال در ورای هم خشونت های رفتاری و گفتاری و موقعیت اش. اساسا زندان موقعیت طنزی نیست. اودیار هم مستقیم طنزی به تصویر نمیکشد اما کاراکتر جوان او با زیرکی اش یک طنز در زیر لایه ها میسازد که مثال زدنی است. وقتی فیلم تمام شد تا ساعتها داشتم به این فکر میکردم که اودیار چه تیکه ای بار مسلمانان کرده. چقدر خوب به جامعه فرانسه و فقر تاخته. چقدر عالی تر همه این ها در ملغمه خودش ریخته که هیچکس مثل کاریکاتورهای مجله شارلی هبدو کسی را  بخاطرش نمیکشد. بلکه جامعه مسلمان فرانسه از فیلم تقدیر میکند. انجمن های ملی فرانسه هم بدشان نمی آید. جماعت فیلم ساز تکنیکی هم با فیلم حال میکنند. اوضاع و احوال زندان ها  بهتر میشود و  در مورد معیشت مسلمان های مهاجر تصمیم گیری هایی میشود.

خب دیگر از فیلم چه میخواهید. اودیار خواسته یا ناخواسته رسالت اش را با پیامبر اش انجام داده است. گویا معجزات قرن حاضر فقط شکافتن دریا و زنده کردن مرده و کتاب نیست.  معجزه پیامبران جدید میتوانند از نوع نگاتیو یا فایل تصویری با فرمت های گوناگون باشد. خدا را چه دیدی شاید پیامبران آتی در تلگرام معجزه شان را فورارد کنند.

توضیح اضافی است اما  یک پیامبر در سال پخش توانست  جایزه سزار (اسکار فرانسه )  و بفتا (اسکار انگلستان) را  بعنوان بهترین فیلم ببرد و در اسکار از نوع هالیوودی اش ، جشنواره کن و گلدن گلوب بعنوان کاندید نهایی باشد.