داشتم شرق اروپا و نحوه پیش روی نیروهای روسیه در اوکراین را نگاه میکردم. یک هلال کامل از شمال،شمال شرقی و شرق تا جنوب شرقی دور اوکراین کشیده است. اما دل ویرانی ندارد. زیرساخت های قدیمی اوکراین مثل نیروگاه های اتمی یا ساختمان های دولتی و اداری همه برای دوره شوری است. فرهنگ اوکراینی ها با روسیه گره خورده است. بسیاری دختران روس شوهر اوکراینی دارند یا زنان اوکراینی همسر روسی. جنگِ تردید است. تعارض فکری بین سربازان زیاد است. هر روز فیلمی از سربازانی منتشر میشود که اسلحه زمین گذاشته و به نیروهای اوکراینی پیوسته. استفاده از سربازان چچنی و  سوریه ای هم کار چندانی پیش نبرده است. حالا فرض هم بگیریم اوکراین را گرفت بعدش چه؟ میخواهد حکومت دست نشانده بگذارد یا اوکراین را  فدراسیون جدید از خاک روسیه اعلام کند؟ بر خلاف تصور پوتین غربی ها به شکل مستقیم وارد جنگ نشدند. راه ساده تری انتخاب کردند تحریم کردن. سیاسی کردن ورزش. نشان دادن اینکه خون ما رنگین تر است و اصلاً در حدی نیستی بخواهیم باهات بجنگیم. نفت دارد رکورد قیمت را میکشند.  اروپا در خطر قطع گاز و انرژی است و قیمت غلات مثل گندم به شدت رو به افزایش است.

همه اینها را کنارهم میگذارم به این نتیجه میرسم که جنگ روسیه-اوکراین جنگ مدت داری نخواهد بود. مغموم ترین های این جنگ مردم دو کشور خواهند بود. و خب پیروز جنگ را باید خارج از منطقه جنگی دنبالش گشت. شاید چین و هند و تا حدودی امریکا... ما هم مرغ شام قضیه ایم . فرقی نمیکند بزم عروسی باشد یا مجلس سوگواری در هر صورت ما را سر میبرند. مثال دل و درست اش هم همین ماجرای گروانگیری برجام. ایران سالها بخاطر حفظ موضع وارد بازی با روسیه شده و در نفی امریکا برآمده. حالا که موانع فنی و امریکا به نقطه امنی رسیده روسیه زیر میز زده و شرط گذاشته است. تقریبا سر شده ایم. همیشه مفعول بوده ایم. اسم آدمها را شنیده ایم. هیچوقت نتوانستیم خودمان اثر گذار باشیم.پس خیلی نگران یا منتظر اتفاق غریبی نیستم. با اینکه عمیقا از جنگ هراس دارم. چون بنظرم فقط کودن ها وارد جنگ میشوند و احمق ها ادامه اش میدهند ولی نخبگان و خوش قلب ها درش ویران میشوند. با این حال گمان نمیکنم با شرایط موجود حضرات IQ در تخت تصمیم گیری نتیجه مشهود و مثبتی عاید ما شود.