حمیدوو برگ بیدوو

-          میشه بریم بیرون؟ -          کجا؟ -          بریم بیرون.بریم دشت.یه جایی که بتونیم حرف بزنیم. -          آقام نمیذاره. -          نمیذاره یا نمیخوای؟ -          چه فرقی میکنه؟ -          فرق نمیکنه؟ -          خب حالا هرچی.اصن چی میخوای بگی؟چطو تو این هشت سال کارم نداشتی؟ -          اینجا نمیشه محیطش کوچیکه.حرف در میارن. -          گور پدرشون.اینجا تو خونه خودمون نتونیم حرف بزنیم .کجا میتونیم ؟ -          همین جا بگو -          اینجا نمیشه.دارن نذری می پزن هی میان و میرن .نمیخوام اشکهاتو ببینن. -          یعنی باز میخوای اشک هامو در بیاری. -          نه.اما خب....! دل نازکی.خیلی دل نازک. -          خوبه اینها رو میدونستی و اینکارو باهام کردی. -          من نمیخواسم اینطور بشه... -          اصلا نگو این حرفو.حالم ازش بهم میخوره. -          باشه... نمیگم حالا میای بریم؟ -          ..اووم...... -          میخوام باهات حرف بزنم. -          مگه حرفی هم مونده؟ -          مونده.خیلی هم مونده. -          خیلی پر رویی. -          چرا؟ -          نمیدونی چرا؟ -          باید بدونم؟ -          واقعن که... -          میدونی چقدر گریه کردم.میدونی وقتی گذاشتی رفتی آلمان ،لحافم از اشک خیس شد. -          می دونم. -          نه نمیدونی.وقتی اون مردیکه الدنگ اومد خونمون.چقدر کفری بودم از دستت. -          میدونم. -          نگو میدونم. میزنم لهت میکنم  ها..نگو.. -          باشه .نمیگم. -          میدونی عمو از بچگی میگفت.فاطی عروس خودمه.از وقتی به دنیا اومدم.از وقتی یادمه. -          اوهومم... -          پس چی شد؟ عمو نوح شد و پسر عمو ، پسر نوح!؟ -          باید میرفتم. -          مگه من گفتم نرو.گفتم تکلیف منو روشن کن و بعد برو. -          نمی تونستم.بچه بودم. -          داری دروغ میگی؟ -          چه دروغی دارم بت بگم؟ اون موقع تکلیف خودم هم روشن نبود. -          بعدش چی؟نامه چی؟تلفن چی؟نمیتونستی خبر بدی. -          دادم.با هرنامه که برای مامانم میفرستادم یکی هم به تو میفرستادم. -          هیچکدومش دستم نرسید. -          اون موقع که تازه اونجا راه و چاهم معلوم شد.خبر دادن که برات خواستگار اومده. -          ههه..گور پدرشووون... -          تو چرا صبرنکردی؟چرا منتظر نشدی؟ -          من؟ -          ببین رو اعصابم راه نرو سعید.به خدا میزنمت ها... -          بزن... -          خفه شو.. -          خب بزن...اگه مشکلت با زدن حل میشه بزن... -          واقعن که... . . . -          گفتن یه دختر نروژی رو گرفتی. -          کی گفت؟ -          سهیلا یه عکس هم ازش نشونم داد. -          از کی؟کجا؟ -          نمیخواست نشون بده.شاید هم داشت فیلم بازی میکرد.میخاست وانمود کنه که راضی نیست.لای عکس های آلبوم تولدش بود.کنارش ایستاده بودی.پالتو یقه خز شکلاتی تنش بود.دستکش های قهوه ای.بووت قهوه ای.. -          عکس تکی بود؟ -          نه دسته جمع.ده بیست نفری کنارهم ایستاده بودید. -          من بی خبرم به خدا... -          دروغ نگو سعید.دروغ نگو.. -          واسه مراسم جشن پایان سال انداخته بودیم. -          پس چرا بین اون همه آدم کنار تو بود؟چرا اینقدر بهت نزدیک بود؟ -          من باهاش نبودم. -          دروغ نگو... -          میگم "من   با  هیچ کسی نبودم." -          فقط همکلاسی بودیم همین. -          الان اینو میگی؟ -          چطو میتونستم بت بگم؟ -          خب لعنتی یه زنگ میزدی. -          زنگ زدم.زدم خونمون گفتم بگن تو بیای خونمون با هم حرف بزنیم.زنگ زدم خونتون.مامانت گفت نمیخوای صدامو بشنوی...بعد اینکه ممانم گفت تو نامزد داری .خوبیت نداره. -          مامانت از اول هم چشم دیدن منو نداشت. -          شبها تو یه کبابی کارمی کردم.صاب کارم ترک بود.شاممو میداد.کمک خرجی هم بود. -          بابام مث همیشه روش نشد به بابات بگه.گفت اگه میخواستی پا پیش میذاشتی. -          من  دیگه چه جوری باید پا پیش میزاشتم؟ چه جوری میگفتم میخوامت... -          ای سعید.... -          چی شد؟؟مریم؟ -          لگ میزنه..بی شرف -          بشین..بیا اینجا بشین... -          ههه هههههههههههه. -          ... -          توکه دونشست معتاده چرا ازش حامله شدی؟ -          اول که نمیدونستم. -          دفعه دوم که میدونستی.؟ -          چه میدونم...اعصابم خورد بود.نویدکه دنیا  اومد.یک کم آروم گرفتم.حس کردم بالاخره یکی هس که منو واقعا بخواد -          نمیفهمم.. -          مادر نشدی که بفهمی... -          خیلی از خونه دور شدیم.. -          چیه؟؟میترسی؟ -          بس کن مریم.از چی باید بترسم.... -          تو از بچگی  بزدل بودی.از همه چیز فرار میکردی. -          اصن میدونی؟زنش شدم که به تو ثابت کنم.از هیشکی نمیترسم. -          حالا میخوای بهت مدال افتخار بدم... -          نخیر هیچی نمیخوام..فقط میخوام بری و گورتو گم کنی...از این طرز نگاه کردنت حالم بهم مبخوره. -          ببین مریم.اینطور نیس.. -          چی اینطور نیس.نمیفهمی چطوری دارنگام میکنی. انگار که داری به لاشه سگ مرده کنار خیابون نگاه میکنی... -          چی میگی تو؟معلوم هس؟ -          آره ...دارم میگم که هیچوقت نمی بخشمت..ازت متنفرم سعید...تو هم مثل بقیه مدا نامردی... -          ببین اصن میدونی چیه؟منم ازت خوشم نمی اودم.اصن با همون دختر نروزی  ُسرَ و  ِسر  داشتم. -          خیلی بی چشم و رویی. -          آره باید هم باشم..باید بی چشم و رو باشم.وقتی تو هرچی از دهنت در میاد نثارم میکنی.. -          برو سعید..برو گم شو دیگه نمیخوام ببینمت.. -          گریه  نکن.. -          چطوری گریه نکنم.وقتی همه  میخوان عذابم بدن... -          خب خودت میخوای... -          بغلم کن... -          دستات داره میلرزه؟ -          میدونم. -          این عطرتو هنوز داری؟ -          اوهوم... -          یه جای ریشت قد یه  ده تومنی سفید شده. -          آره ..میدونم... -          اینجا میمونی. نمیدونم.شاید .اما دوست دارم بمونم...                      اسفند90-خرداد 91 تهران