در اثنای این بلبشو دولت و حاکمیت و دیوانه بازی های ترامپ سبک مغز، آسیب پذیرترین قشر و کوتاه ترین دیوار مملکت، دیوار صنعت است. به قدری که خود دولت هم ابائی ندارد بگوید رشد صنعتی که در سال 95 و بعد از رکودی چند ساله داشت رونق می گرفت از دست رفته است. به پیسی خورده است و رشد 2-3 درصدی اقتصادی برای سال 96 پیش بینی میشود.
به اندازه دکتر محمود هم بی شخصیت نیستند که خانه آمار را دور بزنند و نرخ بیکاری و رشد اقتصادی را به دلخواه تغییر دهند.
برون داد این ماجرا اول از همه از همین شرکت های عرض و طویل شروع شد. از شهرهای صنعتی صدای آذرآب و هپکو در آمد. تبریزی ها وضع خوبی ندارند و شهرک های اصفهان و تهران و مشهد هم وضعیت هایشان چنگی به دل نمیزند. گویی این وضعیت تا ببیینیم چی میشه تمامی ندارد. وضعیت اهالی اقتصاد حتی سوداگران این بازار به مثابه شکارچی است که منتظر شکارش آنقدر مانده اند که مرده اند.
توی شهرهای دیگر که واقعا اوضاع صنعتی افتضاح است. مشاغل خدماتی هم راضی نیستند اما دست کم میتوانند ارتزاق کنند اما صنعتگران گریان اند.
دوستی میگفت ما ذاتا صنعت گر نبودیم تا بودیم بازرگان بودیم و به قدر نیاز کشاورزی داشته ایم. پس بهتر نیست بیخیال همین نصفه صنعت شویم و روی نقاط قوتمان تکیه کنیم. به جای راه اندازی کارخانه دور پاسارگاد بساط بستنی و اسنپ شات (عکس فوری) راه بندازیم و تور سر در باغ ملی راه بیندازیم. برای خالی نبودن عریضه کافه کاباره ای هم دست و پا کنیم که فقط پیرزن پیرمردهای غربی که با مقرری بازنشستگی دارند روزگار میگذرانند مشتریمان نباشند. ادمهای دست به جیب و متمول تری هم شکار کنیم. کنارش مثل دبی و دوحه جا برای سرمایه گذاری باز کنیم و محل اتصال شرق و غرب باشیم؟
القصه اینکه دوست نازنین یه قدری دررویا فرو رفته بود که مجبور شدیم با یک لیوان اب تگری بیدارش کنیم و بهش بفهمانیم که بیرون در هنوز ادمهایی سر کوتاه بودن مانتو دارند سند منگوله دار خانه می برند منکرات که کسی از آشنایانشان را آزاد کنند. بعد در مورد کافه و کاباره حرف میزنی ؟
بعدش اینکه ما روابطمان با دنیای قدرت ، بچرخ تا بچرخیم است ،پیداست که هرگز آن ادمها حاضر نیستند دفتری در این مملکت راه اندازی کنند.
خلاصه اینکه دیدن تصاویر کارگران میان سال و خانواده دار که چندماه حقوق نگرفتند ،شرایط کاریشان انسانی نیست و بخاطر اعتراض کتک شان زده اند.
دیدن شرم در نگاه نیروی خدماتی که سنش کم نیست و از رو زدن به خاطر پنجاه هزار پول نقد آزرده است.
از دیدن زیاده خواه تازه به دوران رسیده، پسری که به واسطه پدرش صاحب قدرت و ثروت شده و قلدری میداند و قلندری یادش نداده اند حالم را بهم میزند.
امیدی هست؟
